Światowy Dzień Chorego
Światowy Dzień Chorego ustanowił Jan Paweł II w dniu 13 maja 1992 roku w liście do ówczesnego przewodniczącego Papieskiej Rady ds. Duszpasterstwa Służby Zdrowia kardynała Fiorenzo Angeliniego. Papież wyznaczył też od razu na obchody tego Dnia 11 lutego, gdy Kościół powszechny wspomina pierwsze objawienie Maryi w Lourdes. Ogólnoświatowe obchody tego Dnia odbywają się co roku w którymś z sanktuarium maryjnych na świecie.
Jan Paweł II ustanawiając Światowy Dzień Chorego zaznaczył, że: "Ma on na celu uwrażliwienie Ludu Bożego i - w konsekwencji - wielu katolickich instytucji działających na rzecz służby zdrowia oraz społeczności świeckiej na konieczność zapewnienia lepszej opieki chorym; pomagania chorym w dowartościowaniu cierpienia na płaszczyźnie ludzkiej, a przede wszystkim na płaszczyźnie nadprzyrodzonej; włączenie w duszpasterstwo służby zdrowia wspólnot chrześcijańskich, rodzin zakonnych, popieranie coraz cenniejszego zaangażowania wolontariatu..."
Po raz pierwszy Dzień ten obchodzono w 1993, a główne uroczystości odbyły się wtedy w Lourdes i - częściowo - w Rzymie. W kolejnym roku miejscem centralnych obchodów była Jasna Góra, a następnie: Jamusukro (Wybrzeże Kości Słoniowej, 1995), Guadalupe (Meksyk, 1996), Fatima (1997), Loreto (1998), Harissa (Liban, 1999), Rzym (2000, połączone z Jubileuszem Chorych), Sydney (2001), w narodowym sanktuarium katolików indyjskich w Vailankamy (2002), w Lourdes (2004), w Jaunde w Kamerunie (2005), w Adelajdzie w Australii (2006) i Seulu (2007).
W 2006 r. GUS przeprowadził badanie ankietowe metodą wywiadu bezpośredniego, w którym uczestniczyło 14,0 tys. osób. Badane osoby najczęściej oceniały stan swojego zdrowia pozytywnie: 21,6 % osób określiło swoje zdrowie jako „bardzo dobre”, 42,4 % jako „dobre”, a 25,1 % - jako „takie sobie, ani dobre, ani złe”.
Samoocena stanu zdrowia jest silnie związana z wiekiem danej osoby. Najlepiej swoje zdrowie (jako „bardzo dobre”) oceniają osoby młode, w grupie wieku do 24 lat (43,6 %). Osoby w wieku 25-44 lata najczęściej oceniały swoje zdrowie jako „dobre” (58,0 %). W starszych grupach wiekowych (według deklarowanej samooceny) zaobserwowano znaczne pogorszenie stanu zdrowia. Co piąta osoba w wieku 60-69 lat i prawie 45 % osób w wieku ponad 70 lat oceniało swój stan zdrowia jako „zły i bardzo zły”. Według subiektywnej oceny 8,6 % osób w wieku 70 lat i więcej określiło swój stan zdrowia jako „bardzo zły”, w ten sam sposób o swoim stanie zdrowia wypowiedziało się 1,8 % osób w wieku do 16 lat.
Analiza samooceny zdrowia według płci pozwala na stwierdzenie, iż mężczyźni generalnie oceniali swoje zdrowie lepiej, niż kobiety, i tak: 24,9 % mężczyzn określiło swoje zdrowie jako „bardzo dobre”, podczas gdy wśród kobiet odsetek ten wyniósł 18,7 %.
(empe)