Dzień ten został uznany świętem już 5 maja 1971 roku. Ponownie, po odzyskaniu niepodległości w 1918 roku, 3 maja został uznany za święto państwowe na mocy uchwały Sejmu z dnia 29 kwietnia 1919 roku. Od 1946 roku świętowanie tego dnia było zakazane przez władze aż do roku 1990 kiedy to 6 kwietnia, Sejm ponownie przywrócił to święto.

Postanowienia:

Jej wstępnym etapem było Prawo o Sejmikach z 24 III 1791 oraz Prawo o Miastach (królewskich) z 18 IV 1791. Pozostawiała ustrój stanowy, z pewnymi drobnymi zmianami: znacznie uszczuplono wpływy magnaterii na elekcje, Senat i zarząd kraju, wykluczając z sejmików szlachtę nieposesjonatów, stanowiącą najgorliwszą klientelę magnatów. W prawie wyborczym feudalny cenzus urodzenia szlacheckiego zastąpiono burżuazyjnym cenzusem posiadania. Mieszczanom zatwierdzono prawo nabywania dóbr i uzyskiwania nobilitacji.

Konstytucja składała się z jedenastu rozdziałów:

I. Religia panująca;
II. Szlachta ziemianie;
III. Miasta i mieszczanie;
IV. Chłopi włościanie;
V. Rząd czyli oznaczenie władz publicznych;
VI. Sejm czyli władza prawodawcza;
VII. Król, władza wykonawcza;
VIII. Władza sądownicza;
IX. Regencja;
X. Edukacja dzieci królewskich;
XI. Siła zbrojna narodowa.