Obiecałem sobie jakiś czas temu, że już nie będę pisał o kontuzjach, dlatego znowu nie mogę nic napisać o Paulu Grahamie. W meczu z Polpharmą już zagrał i to dobrze zagrał. Dusan Katnić, od kilku dni nie jest już zawodnikiem Anwilu. Przyznam szczerze, że jest to jeden z niewielu zawodników z którym rozstania jakoś po prostu mi nie żal. Przyjechał do Włocławka by odbudować swoją formę, a jednocześnie być mózgiem oraz filarem Rottweilerów. I kiedy po przedsezonowych meczach wydawało się, że spełnienie tych oczekiwań to tylko kwestia czasu, to w ostatecznym rozrachunku okazało się, że czasu Serbowi zabrakło. Władze klubu i trenerzy po pięciu miesiącach czekania po prostu mieli dość. Kibice zresztą też. A jako, że życie nie znosi próżni i zwykle gdy jedni odchodzą to inni przychodzą, to nie inaczej było i tym razem w Anwilu. Odszedł Dusan - przyszedł Jordan. Co prawda nie Michael - a Callahan, w tym przypadku imię zobowiązuje. Liczymy więc na dobre występy Amerykanina i na to, że szybko zapomnimy kto rozpoczynał sezon w Anwilu na pozycji rozgrywającego. Dusanowi natomiast życzymy skutecznego odbudowywania formy u swojego nowego pracodawcy.

Niestety pomiędzy odejściem z Anwilu Katnića, a przyjściem do Włocławka Callahana wypadł nam mecz z Jeziorem Tarnobrzeg. Grając bez rozgrywającego, a do tego w siódemkę zostaliśmy zalani. Na szczęście nie utonęliśmy i na dodatek znaleźliśmy szalupę ratunkową. Teraz mamy nadzieję, że szczęśliwie dopłyniemy do brzegu, szczególnie jeśli to będzie brzeg górnej szóstki. Po drodze musieliśmy połknąć tabletki (wygrana z Polpharmą), stoczyć pojedynek z Czarnymi Panterami, uporać się z magią Czarodziejów z Wydm, a na koniec przebiec się po Rosie. Najlepiej na bosaka. Jakkolwiek dziwnie nie brzmi powyższe zdanie, to zadania w nim zawarte musimy wykonać przynajmniej w 75 procentach.

Pierwsze z nich właśnie wykonaliśmy i trzeba mieć nadzieję, że zwycięstwo nad Polpharmą Starogard Gdański oraz prawdopodobny koniec problemów związanych z klubową kasą pozwoli spokojniej patrzeć w przyszłość. Marne to jednak pocieszenie, gdyż inne kluby również mają problemy i grają gorzej. Nie tego oczekujemy od ligi, która jeszcze kilka lat temu była drugą po piłkarskiej ekstraklasą w kraju. Mecze oglądały setki tysięcy telewizyjnych kibiców, a pieniądze płynęły przez koszykarskie kluby grubym strumieniem. Przy okazji pozdrowienia dla Aleksandra Koula. Dziś na jego ówczesną pensje musiałyby się zrzucić przynajmniej ze trzy kluby. Niestety problemy finansowe to w TBL coraz poważniejsza epidemia. Co prawda właściwie zawsze mieliśmy do czynienia z zespołami, które się z nimi borykały to jednak, jak słusznie zauważył były gracz Anwilu Marcin Nowakowski, z którym rozmawiałem po meczu w Tarnobrzegu, epidemia ta zaczęła niebezpiecznie doskwierać drużynom, które stanowiły o sile tej ligi w ostatnich kilkunastu latach. I trudno się z Marcinem nie zgodzić, w końcu Śląsk, Anwil i Asseco są tego najlepszym dowodem. Bez wątpienia całej sytuacji nie pomaga organizowanie takich eventów jak Polsko – Czeski Mecz Gwiazd. To jednak już historia na zupełnie inny film. Być może nawet i czeski. Dwa tygodnie bez meczu.... Jak ja to wytrzymam??

Do usłyszenia…