Jak dotychczas sukcesywnie eksplorowano wszystkie człony tego rozległego pod względem zajmowanej powierzchni, ale i czasu użytkowania stanowiska, zapoczątkowanego w  środkowej epoce brązu i trwającego do czasów wczesnopiastowskich. W 2013 roku  pozyskano kolejny luźny materiał (skorupy naczyń i drobne narzędzia krzemienne) związany z niewielką osadą lub wielosezonowym obozowiskiem ludności kultury trzcinieckiej (ok.1400–1300 p.n. e.); wyeksplorowano kolejnych 9 (łącznie 106) grobów ciałopalnych  na cmentarzysku kultury łużyckiej z późnej epoki brązu i wczesnej epoki żelaza (ok. 900–650 p.n.e.); kontynuowano eksplorację warstwy kulturowej osady wczesnośredniowiecznej z XI w, odkrywając także w jej najbliższym sąsiedztwie kilka kolejnych palenisk,  a wśród materiału ruchomego m.in. denar krzyżowy z końca X w.  oraz kolejne fragmenty i cały egzemplarz  srebrnej monety arabskiej, tzw. dirhema (IX–X w.)

W tym sezonie rozpoczęto także regularne, tzw. stacjonarne badania nowo odkrytego członu stanowiska, jakim jest osada z okresu wpływów rzymskich, być może stanowiąca jeden zespół osadniczy z przebadanym wcześniej cmentarzyskiem ludności kultury wielbarskiej z II w. n.e.  Odkryto 2 doskonale zachowane paleniska  oraz uchwycono znaczną część obiektu mieszkalnego w charakterze półziemianki. Zawierał on duże ilości ceramiki naczyniowej polepy, kości zwierzęce oraz 4 przęśliki gliniane. Natomiast z humusu wspomnianego cmentarzyska „rzymskiego” pozyskano kolejnych kilkanaście zabytków stanowiących inwentarz zniszczonych grobów wielbarskich.

Zupełnie wyjątkowym, incydentalnym znaleziskiem w skali dotychczasowych badań całego stanowiska w Kołacie było odkrycie pojedynczego, cząstkowego, z braku wyposażenia kulturowego chronologicznie nieokreślonego pochówka szkieletowego, jaki wystąpił w obrębie cmentarzyska łużyckiego. Wyjątkowość pochówka polega na szczególnym, zapewne wtórnym złożeniu czaszki zmarłego na skrzyżowanych kościach udowych. Całość złożona w niewielkiej i płytkiej jamce, której spągowe partie wypełniały pozostałe, jednakże niekompletne części szkieletu.

Ekspedycja dotowana była ze środków Wojewody Kujawsko-Pomorskiego za pośrednictwem Kujawsko-Pomorskiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w Toruniu. Źródło: PawełSobczyk