Okna z sali widowiskowej wychodzące na skwer, były półokrągłe i jeszcze w latach 90-tych ich zarys był widoczny w ówczesnej kawiarni. Scena była znacznie płytsza niż obecnie, miała około 5 metrów głębokości. W latach 30-tych dwudziestego wieku w budynku zaczęło działać kino „Słońce”, a sam obiekt stał się własnością prywatną.

W czasie wojny w budynku działało kino niemieckie, zaś w latach powojennych (do 1948 roku) ponownie kino „Słońce”. Potem mieścił się tam Miejski Dom Kultury z kinem „Ekran młodych”, do 1976 roku Powiatowy Dom Kultury, w latach 1976- 1992 Wojewódzki Dom Kultury. Od 1992 roku Państwowy Teatr Impresaryjny, od 1994 roku Teatr Impresaryjny, od 2002 roku Teatr Impresaryjny im. Włodzimierza Gniazdowskiego.

Budynek kilkakrotnie rozbudowywano w latach 60. i 70. dwudziestego wieku. Powiększono wtedy scenę, dobudowano zaplecze sceniczne oraz foyer i kawiarnię, przebudowano wejście główne i szatnię.

W ramach obecnie zakończonej przebudowy wykonano nadbudowę sali widowiskowej, wymianę stropu i dachu nad salą, poszerzono „okna sceniczne”, zbudowano kabinę oświetleniowo – akustyczną, wyposażono salę widowiskową w sprzęt akustyczny, oświetleniowy, audiowizualny oraz interkom.

Ponadto zrealizowano: wymianę podłogi, foteli, montaż ekranów akustycznych, wymianę podłóg i posadzek, dostosowanie toalet do potrzeb osób niepełnosprawnych, montaż dźwigu towarowego i osobowego, przebudowę szatni i znajdujących się nad nią pomieszczeń w celu usprawnienia ciągów komunikacyjnych, wykonanie izolacji piwnic, wymianę stolarki okiennej i drzwiowej, ocieplenie ścian i odnowienie elewacji. Wykonano również schody zewnętrzne wraz z podjazdem dla osób niepełnosprawnych.