Celem kampanii jest:
- zwrócenie uwagi publicznej na potencjalne niebezpieczeństwo, jakie może stanowić inwazyjna choroba meningokokowa / zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, sepsa /,
- zminimalizowanie skutków zagrożenia spowodowanego zakażeniami meningokowymi.
W Polsce nie ma epidemii sepsy, ale przebieg choroby bywa gwałtowny i dramatyczny. Każde zachorowanie wywołuje zaniepokojenie wśród społeczeństwa. Dlatego też, edukacja w tym zakresie ma tak duże znaczenie. Należy pamiętać, że najlepszym sposobem zapobiegania zachorowaniu jest unikanie ryzykownych zachowań tj. stosowanie ogólnych zasad higieny. W przypadku zakażeń meningokokami typu C można zmniejszyć ryzyko zakażenia poprzez szczepienia.

Powiatowa Stacja Sanitarno-Epidemiologiczna we Włocławku prowadzi dystrybucję materiałów informacyjno-edukacyjnych dotyczących w/w zakażeń do szkół i placówek służby zdrowia na terenie miasta i powiatu włocławskiego.

Inwazyjna choroba meningokokowa to ciężkie zakażenie przebiegające najczęściej w postaci zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych lub posocznicy / zakażenia uogólnionego /. Wywoływane jest przez bakterie z gatunku Neisseria meningitidis, które podzielono na 13 grup serologicznych. W Polsce i Europie zachorowania wywoływane są najczęściej przez meningokoki z grupy B i C. Bakterie z grupy B powodują najczęściej zachorowania sporadyczne, natomiast mniejsze lub większe epidemie wywołuje typ C.
Rezerwuarem zarazka, czyli środowiskiem naturalnym bakterii i źródłem zakażenia jest wyłącznie człowiek - zarówno chory jak i nosiciel. Nosicielami bakterii jest 20-40% populacji. Bezobjawowe nosicielstwo może utrzymywać się przez kilka miesięcy nie wywołując żadnych objawów choroby.

Jak dochodzi do zakażenia ?
Drobnoustroje kolonizują jamę nosowo-gardłową i są przenoszone przez kontakt z osobą chorą lub nosicielem:
drogą kropelkową – przez oddychanie powietrzem zawierającym kropelki wydzieliny z gardła, nosa chorego lub nosiciela / kaszel, kichanie /,
kontakt bezpośredni – podczas pocałunku,
kontakt pośredni – picie lub jedzenie z jednego naczynia, używanie tych samych sztućców, wspólne stosowanie narkotyków drogą wziewną.
Podwyższone ryzyko infekcji występuje w zbiorowiskach ludzkich np. w żłobkach, przedszkolach, szkołach, internatach, akademikach, koszarach, domach dziecka.
Do zakażenia może dojść w każdym wieku.
Małe dzieci i młodzież to grupy szczególnie narażone na zakażenie:
- dzieci w wieku od 3 miesięcy do 4 lat – z uwagi na nie wystarczająco dobrze rozwinięty jeszcze system odpornościowy,
- młodzież w wieku 15-19 lat / największy odsetek nosicieli jest w tej grupie /- z uwagi na kontakty z rówieśnikami: w szkole , na dyskotekach, podczas wspólnych wyjazdów,

Objawy - w początkowej fazie podobne są do przeziębienia / gorączka, bóle mięśniowe, stawowe, złe samopoczucie /. Mogą dołączyć się : bóle głowy, nudności, wymioty, biegunka, sztywność karku, drgawki często świadczące o zapaleniu opon mózgowo-rdzeniowych. Charakterystycznym objawem dla postępującego zakażenia meningokokowego jest wysypka wybroczynowa – plamki na skórze w postaci drobnych czerwonych punkcików zlewających się w późniejszym okresie w duże plamy, które nie bledną pod naciskiem.
Powyższych objawów nie należy lekceważyć – natychmiast zgłosić się do lekarza, gdyż choroba może mieć gwałtowny i szybko postępujący przebieg. Zdarzają się przypadki piorunujące z nagłym pogorszeniem stanu chorego, wybroczynami i wstrząsem.

Zapobieganie
- zwiększenie odporności poprzez szczepienia. W Polsce dostępne są szczepionki przeciwko meningokokom grupy A i C przeznaczone do uodpornienia dzieci od 2 miesiąca życia, młodzieży i osób dorosłych; u osób z bliskiego kontaktu z osobą zakażoną zaleca się chemioprofilaktykę
- przecięcie dróg szerzenia się choroby poprzez stosowanie ogólnych zasad higieny, częste wietrzenie pomieszczeń. W przypadku miejsc pobytu zbiorowego, np. akademików, koszar - zmniejszenie liczby osób przebywających w jednym pomieszczeniu.
- unikanie ryzykownych zachowań sprzyjających zakażeniu.