W 2015 roku Stowarzyszenie chce reintrodukować około 80 młodych sokołów w czterech miejscach w Polsce: Dolina Baryczy (Nadleśnictwa Żmigród i Milicz), Lasy Barlineckie (Nadleśnictwo Barlinek), Lasy Gostynińsko-Włocławskie (nadleśnictwo Włocławek) oraz w RDLP Olsztyn (Nadleśnictwo Nowe Ramuki). Wszystkie sokoły pochodzą z hodowli prowadzonych przez sokolników w Polsce i krajach sąsiednich.

Jak to wygląda w praktyce? Przed umieszczeniem młodych sokołów w platformach gniazdowych każdy z osobników zostaje zaobrączkowany. Reintrodukowane ptaki znakuje się czarnymi alfa-numerycznymi obrączkami obserwacyjnymi, które można odczytać za pomocą lunety podczas obserwacji ptaka siedzącego. Oprócz tego na drugą nogę zakładane są obrączki ornitologiczne w kolorze zielonym (sokoły urodzone lub wypuszczone w lasach). W trakcie obrączkowania odnotowuje się ważne informacje np.: data, miejsce wsiedlania, wiek i płeć ptaka, numery obrączek itp. Pozwoli to przy kolejnym schwytaniu, zaobserwowaniu lub odnalezieniu martwego ptaka ustalić jego historię – gdzie i jak wędrował. Pobierany jest również materiał genetyczny do późniejszych badań.

Sokoły spędzą w sztucznych gniazdach zawieszonych w koronach drzew około 10 dni. Mechanizm ten, zwany wdrukowaniem na miejsce urodzenia, powoduje, że sokoły po osiągnięciu dojrzałości (w wieku około 2-3 lat) zakładają gniazda w środowisku zbliżonym do tego, gdzie po raz pierwszy zaczęły samodzielnie żyć. Uznają je bowiem za miejsce swojego urodzenia.