Kontekstem debaty na temat przyszłości polityki spójności był ubiegłoroczny unijny raport spójnościowy, który jako elementy determinujące konieczności i rozwiązania w tej dziedzinie wskazuje starzenie się populacji, pogłębiające się różnice między terenami zurbanizowanymi i wiejskimi, zmiany klimatyczne, zmiany w kierunku „zielonej” gospodarki i postępującą digitalizację. Rozmowy dotyczyły m.in. wizji polityki spójności po 2027 roku, jej koordynacji z innymi politykami Unii Europejskiej i jej wymiaru regionalnego, a także elastyczności jako odpowiedzi na możliwe kryzysy.