5 kluczowych zmian w Kodeksie Pracy w 2016 r.
22 lutego zacznie obowiązywać nowelizacja Kodeksu Pracy. Główne cele to: ograniczenie nieuzasadnionego stosowania umów na czas określony oraz wzmocnienie pozycji pracownika i ustabilizowanie rynku pracy. Jakie nowe zasady już wkrótce będą obowiązywać polskich pracodawców? Przyglądamy się tym najważniejszym.
Zasada 33 i 3 – czyli ograniczenie czasu trwania i liczby umów zawieranych na czas określony
Dotychczasowe przepisy nie narzucały ograniczenia dotyczącego czasu trwania umowy o pracę na czas określony, dlatego często zdarzało się, że takie umowy zawierano na wiele lat. Trzecia umowa na czas określony z mocy prawa stawała się umową na czas nieokreślony, jednak pod warunkiem, że odstępy czasowe pomiędzy następującymi po sobie umowami nie przekraczały 1 miesiąca. Zdarzało się, że obchodzono ten przepis, ale od lutego nie będzie to możliwe. Maksymalny czas zatrudnienia na podstawie umów na czas określony, niezależnie od ich liczby i czasu jaki upłynie pomiędzy zawieraniem kolejnych umów, wynosić będzie 33 miesiące.
Warto przy tym dodać, że do limitu nie wlicza się umowa na okres próbny, co oznacza, że w sumie okres zatrudnienia pracownika na umowie na czas określony będzie mógł maksymalnie trwać 3 lata (3 miesiące umowy próbnej i 33 miesiące umowy na czas określony).
Wypowiedzenia umowy na czas określony takie samo, jak umowy na czas nieokreślony
Według aktualnych przepisów umowę o pracę na czas określony można wypowiedzieć tylko wtedy, gdy jest zawarta na więcej niż 6 miesięcy, a w jej treści uwzględniono odpowiednie postanowienia. Wówczas okres wypowiedzenia wynosi 2 tygodnie, niezależnie od okresu zatrudnienia. W praktyce oznacza to, że zarówno pracownik zatrudniony na 7 miesięcy, jak i ten zatrudniony na 7 lat mają taki sam, dwutygodniowy okres wypowiedzenia. Nowelizacja, która będzie obowiązywać już od lutego przewiduje, że za wypowiedzeniem będzie można rozwiązać każdą umowę o pracę na czas określony, niezależnie na jaki czas została zawarta i czy odpowiedni zapis pojawił się w umowie.
Zasadnicza zmiana dotyczy także okresu wypowiedzenia umowy o pracę na czas określony, ponieważ od lutego będzie on taki sam, jak w przypadku umów o pracę na czas nieokreślony. Okresy wypowiedzenia będą wynosiły: 2 tygodnie (jeżeli pracownik był zatrudniony krócej niż 6 miesięcy), 1 miesiąc (jeżeli pracownik był zatrudniony co najmniej 6 miesięcy), 3 miesiące (jeżeli pracownik był zatrudniony co najmniej 3 lata).
Trzy rodzaje umów o pracę
Zgodnie z nowelizacją, liczba typów umów o pracę zostanie ograniczona do trzech: umowy o pracę na okres próbny, umowy o pracę na czas określony i umowy o pracę na czas nieokreślony. Znikną umowy na czas wykonywania określonej pracy oraz zawierane na czas zastępstwa nieobecnego pracownika. W obu przypadkach zamiennikami staną się umowy na czas określony.
Ponowny okres próbny? Tak, ale…
Nowe przepisy będą dopuszczały ponowne zawarcie umowy na okres próbny z tym samym pracownikiem w dwóch sytuacjach. Pierwsza zakłada, że pracodawca będzie chciał zatrudnić pracownika w celu wykonywania innego rodzaju pracy. Druga z kolei zakłada, że pracownik ma być zatrudniony w celu wykonywania tego samego rodzaju pracy po upływie co najmniej 3 lat od dnia rozwiązania lub wygaśnięcia poprzedniej umowy o pracę.
Zwolnienie pracownika z obowiązku świadczenia pracy
Do tej pory pracodawcy, mimo braku podstawy prawnej, często zwalniali z obowiązku świadczenia pracy pracowników w okresie wypowiedzenia (przy czym pracownik zachowywał prawo do wynagrodzenia w tym czasie), ponieważ takie rozwiązanie było dla nich korzystne. Już od 22 lutego ta powszechnie stosowana przez pracodawców praktyka będzie usankcjonowana przepisami prawa.